Ալբեր Քամյու-Օտարը

«Մայրս մահացավ այսօր: Կամ միգուցե երեկ, հստակ չեմ կարող ասել… »:

Ալբեր Քամյուի` 1942թ. հրատարակված «Օտարը» պատմվածքը հենց առաջին նախադասություններից փոխանցում է ստեղծագործության յուրահատուկ ոճը: Այն իր մեջ ամբողջովին ներառում է բացարձակ ազատության ձգտման գաղափարը: Ազատություն մշակութային նեղ բարոյական չափանիշներից: Մարդու համար այդքան բնական և չափազանց անբնական մի վիճակ: Այս ստեղծագործության միջոցով Քամյուն ստիպում է մտածել սեփական կյանքի, նրա արժեքի մասին:

Պատմվածքում ներկայացված է Ալժիրում բնակվող մի ոմն ֆրանսիացու` Մերսոյի պատմությունը, ով ապրում էր «հասարակությունից դուրս» և ում դատապարտում են հասարակության նորմերով: Այդ ամբողջ ժամանակահատվածում նա կարծես քնի մեջ է և այնպիսի տպավորություն է, որ նա կողքից է նայում իր իսկ իրականությանը:

Պատմվածքը գրված է Քամյուի ուրույն ոճով` անցյալ ժամանակում, կարճ արտահայտություններով: Այս կտրուկ ոճը մեծ ազդեցություն է ունեցել 20-րդ դարի երկրորդ կեսի ֆրանսիական և եվրոպական գրողներից շատերի վրա:

Ուշագրավ է այն հանգամանքը, որ 1999թ. ֆրանսիական հեղինակավոր «Le Monde» ամսագրի կողմից հրապարակված «20-րդ դարի 100 լավագույն գրքերը» ցանկում «Օտարը» առաջին տեղում է:

Այստեղից կարող եք ներբեռնել «Ալբեր Քամյու – Օտարը» գիրքը: